رادیوباران

نامه‌هایی از ایوجیما نام یک فیلم درام جنگی به کارگردانی کلینت ایستوود در سال ۲۰۰۶ است. این فیلم دنباله فیلم پرچم‌های پدران ما در همین سال است که البته در نظر سنجی‌ها نمرات بهتری دریافت کرده‌است.

فیلم به طور کامل به زبان ژاپنی تهیه شده‌است. چون این دنباله سازی موفق دقیقا همان داستان پرچم‌های پدران ما را از دید ژاپن روایت می‌کند.

ایستوود نبرد ایووجیما را با دو فیلم « پرچم های پدران ما » و همین « نامه هایی از ایووجیما » به تصویر کشیده است ، اما متاسفانه تنها فیلم دوم در تلویزیون به نمایش در آمد که با توجه به اینکه این دو فیلم مکمل یکدیگر هستند صحبت در باره ی « پرچم های پدران ما » گریزناپذیراست . شاید اصلا تماشای « نامه هایی از ایووجیما » بهانه ای شود تا فیلم اول را هم تماشا کنید .

بعضی از فیلم ها به تخته سنگ بزرگی می مانند که تو هر چه تلاش کنی آنرا بپوشانی ، قسمتی از آن بیرون می ماند و دست آخر خسته از تلاش های مذبوحانه ، روی بخشی از تخته سنگ ، برای اینکه حد اقل علاقه ی خود را به آن ابراز کنی ، اسمت را می نویسی .

پرداختن به فیلم های ایستوود ، آن هم با چرخش ناگهانی اش در اواسط ششمین دهه ی زندگی اش و ساختن عاشقانه ی « پلهای مدیسون کانتی » ، بر خلاف فیلم های گرم و به ظاهر ساده اش کار سخت و دشواری است . کسی که در هفتاد و چهار سالگی دست از تجربه کردن بر نمی دارد و تن به پروژه ی سنگین نبرد ایووجیما می دهد . به همین دلیل فکر می کنم به جای پرداخت تکه تکه و ناقص به بخش های مختلف اثر باید بر روی یک عنصر متمرکز شد ، یک بهانه و چیزی که بتوان از آن به عنوان سنگ محکی استفاده کرد تا عیار کار ایستوود را نشان دهد تو چه آشنایی .

پرچم‌های پدران ما نام یک فیلم درام جنگی به کارگردانی کلینت ایستوود است که در سال 2006 ساخته شده است.

این فیلم اقتباسی است از کتابی با همین نام. کلینت ایستوود که هم کارگردانی و هم تهیه کنندگی و هم موسیقی فیلم را بر عهده داشته، به عملیات جزیره ایوجیما در جنگ جهانی دوم از دید آمریکایی‌ها می پردازد. البته در کار تهیه کنندگی استیون اسپیلبرگ نیز به او کمک کرده است.

از این فیلم دنباله ای با عنوان نامه هایی از ایوجیما نیز ساخته شده است.

در نبرد ایوجیما در جنگ جهانی دوم… گروهی سرباز جوان و بی تجربه آمریکایی در پی قهرمان شدن وارد جزیره ایووجیما در ژاپن می شوند تا پرچم آمریکا را به اهتزاز در آورند. عکسی از این واقعه تاریخی گرفته می شود. از زاویه ای که صورت هیچ کس مشخص نیست. یک درگیری بعد از گرفتن عکس رخ می دهد که در آن 2 سرباز حاضر در عکس کشته می شوند. اما در مراسم‌ها و مجالس تقدیر از کسانی که پرچم را کاشتند 2 سرباز جوان و خام ( که یکی شان سرخ‌پوست است_ ایستوود بر تبعیض نژاد اشاره می کند) اشتباها به جای آن دو شهید قهرمان شناخته شده اند….

غرور و تعصب به کارگردانی جو رایت برگرفته از کتاب بسیار مشهور غرور و تعصب از نویسندهٔ انگلیسی، جین آستن است.

کیرا نایتلی بازیگر انگلیسی تبار هالیوود برای بازی در این فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شده‌است.

سال ۱۷۹۷، انگلستان. قبل از مرگ آقای بنت، همسرش کوشیده تا پنج دخترش- جین، الیزابت، مری، لیدیا و کیتی- را برای یافتن شوهری مناسب آماده کند. چون این کار را تنها راه دستیابی یک زن به رفاه و آسایش می‌داند.

زمانی که سر و کله جوان ثروتمند و خوش سیمایی به نام بینگلی و دوستش آقای دارسی در همسایگی آنها پیدا می‌شود، خانواده بنت سخت دچار هیجان می‌شود. به زودی جین با آقای بینگلی دوست می‌شود و به نظر می‌رسد که الیزابت نیز به آقای دارسی بی توجه نیست. اما رفتار آقای دارسی خودپسند الیزابت هوشمند را که در سایه پرورش پدری دختری باشهامت و خودگردان بار آمده، خوش نمی‌آید. از این رو به زودی کشمکش و درگیری زبانی میان آنان آغاز می‌شود.

شایان توجه آنکه شخصیت دارسی در این فیلم بیشتر کمرو و رومانتیک است. زبان آدمهای داستان بیشتر امروزی است. خانم بنت زنی خردمند، هوشمند و تقنن گراست. آقای بنت کشت کار آقازاده ای است، ساده و روان سخن می گوید و از اشاره‌های ریشخندآمیز در سخنانش هیچ نشانی نمی توان یافت. تاکید فیلم بیشتر بر احساسات عاشقانه زوجهاست تا بر درگیری آنها بر سر خودخواهی یکی و پیش داوری‌های ناخواسته و ناروای دیگری که دست آخر سبب آزار و دلخوری دیگران می شود.