حماسه عاشورا از موقعیت‌های دینی ای است که در بطن خود قابلیت‌های فراوانی برای خلق مایه‌های ادبی و هنری دارد. بسیاری از صاحب نظران روندی را که در حرکت امام حسین(ع) متبلور شد، تا حد زیادی منطبق با اصول حاکم بر ساختمان تراژدی می‌انگارند. مواردی مانند بی‌وفایی اهالی کوفه، تنهایی مسلم بن عقیل، ایثار حضرت عباس، نوع شهادت امام حسین(ع) و اصحاب ایشان و اسارت اهل بیت‌شان و…همگی از جلوه‌هایی هستند که پتانسیل بالایی برای دراماتیزه شدن و در وادی هنرهای داستان‌پردازانه از جمله سینما دارند. اما واقعیت آن است که در سینمای ما تلاش اندکی به عمل آمده است تا این گنجینه بزرگ تاریخی به حوزه سینما راه پیدا کند.
فیلم‌هایی که البته در آن‌ها ارجاعاتی به ماجرای کربلا به عمل آمده است متعددند اما این که در فیلمی مستقیما آن حادثه تراژیک تبیین شده باشد هیچ اثری را نمی‌توان به یاد آورد مگر فیلمی که شهرام اسدی در دومین تجربه سینمایی‌اش در سال 1373 بر مبنای فیلمنامه‌ای مشهور از بهرام بیضایی کارگردانی کرد: روز واقعه. روز واقعه را بیضایی درست 30 سال پیش نوشت. این فیلمنامه‌ای بود که چه تا قبل از کارگردانی اسدی از رویش و چه در سال‌های بعدش همواره از جمله متن‌های به یاد ماندنی و شاخص در عرصه فیلمنامه‌نویسی به شمار می‌رفت و می‌رود. البته قبل از فیلمنامه بیضایی، داستان عاشقی نصرانی که دل به دختری مسلمان می‌بندد و سرنوشتش به جستجو به دنبال حضرت سیدالشهدا گره می‌خورد در برخی متون دیگر هم آمده بود که شاخص‌ترین‌شان داستان عشق مقدس نوشته حسینقلی مستعان است.